Monday, April 16, 2012

120 / 80

നാല് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പുള്ള ഒരു ചൊവ്വാഴ്ച: സര്‍ജറി കാഷ്വലിറ്റി 

                           ഒന്നാം വര്‍ഷ MBBS പാസ്സായ ശേഷം  തോളത്ത്സ്റ്റെതസ്കോപ്   ചുറ്റി , മുഖത്ത് "ഡോക്ടര്‍" എന്ന ഭാവവുമായി ഞാന്‍ ആദ്യത്തെ സര്‍ജറി casulaty  പോസ്റ്റിങ്ങിനു ചെന്നു... കാഷ്വലിറ്റിയിലെ തിക്കും തിരക്കും എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി.. Dissection ഹാളിലെ ഫോര്‍മാലിന്റെ മണവും , Bio Chemistry  ലാബിലെ റിയജെന്ട്സിന്‍റെ നിറക്കൂട്ടും , Lecture ഹാളിലെ ബ്ലുടൂത് വിനോദങ്ങളും , ബാക്ക് സീറ്റ്‌ ഉറക്കവും മാത്രം ശീലിച്ചിരുന്ന എനിക്ക് കാഷ്വലിടിയിലെ തിരക്ക് തികച്ചും അത്ഭുതാവാഹം ആയി. രണ്ടു കാലുള്ള മനുഷ്യര്‍ നാല് കാലുള്ള ഉന്തുവണ്ടിയില്‍ ഇരുന്നും , കിടന്നും , മുക്കിയും , മൂളിയും കടന്നു പോകുന്നു... മറ്റു ചിലര്‍ വീല്‍ ചെയറില്‍ ചാരി കിടക്കുന്നു... ചിലരുടെ മുഖം പോലും കാണാനാവാത്ത വിധം കോട്ടന്‍ കൊണ്ട് മൂടിയിരിക്കുന്നു.. ഉയര്‍ത്തി പിടിച്ച ഡ്രിപ്സെറ്റുമായി  ഓരോ ട്രോളിക്കും വീല്‍ ചെയ്റിനും പിന്നാലെ പായുന്ന ബൈസ്റ്റാന്‍ഡേഴ്സ്.... ഹോ! എന്താ ഒരു തിരക്ക്..

                      ഒരു വിധത്തില്‍ സര്‍ജറി കാഷ്വലിറ്റി സൈഡ് റൂമില്‍ എത്തിപ്പറ്റി. അന്ന് നേരത്തെ എത്തണം എന്ന്‍ ഞാന്‍ പ്ലാന്‍ ചെയ്തിരുന്നു. House surgeon  ചേട്ടന്‍ suture  ചെയ്യാന്‍ പഠിപ്പിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു.... ആദ്യത്തെതു ഞാന്‍ തന്നെ എന്ന്‍ ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു.. ഡോര്‍ തുറന്ന്‍ അകത് കയറിയ ഞാന്‍ Desp ആയി... അതാ ചിരിക്കുന്ന 6 മുഖങ്ങള്‍......... . , എല്ലാപേരും ഇതേ മോഹവുമായി നേരത്തെ എത്തിചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു... എങ്കിലും ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷ കൈ വിട്ടില്ല...

                                                                     നേരം കുറെ കടന്നു പോയി... സന്ധ്യ മയങ്ങിയതോടെ Casualty-യിലെ തിരക്ക് പതിന്‍ മടങ്ങ്‌ വര്‍ധിച്ചു ... എവിടെയും കരച്ചിലും രക്തവും മാത്രം...Accidentil  കൈ മുറിഞ്ഞവര്‍ , ബോധം പോയവര്‍ , മരണാസന്നനായവര്‍................  അപ്പുറത് ഓര്‍ത്തോ casualty-yil ദീന രോദനങ്ങളും ആര്‍ത്തനാദങ്ങളും നിര്‍ത്താതെ കേള്‍ക്കാം.... ഞാന്‍ ഒരു സൈഡില്‍ ചേട്ടന്മാര്‍  suture ചെയ്യുന്നതും നോക്കിയങ്ങനെ നില്‍ക്കുമ്പോളാണ് , പിന്നില്‍ നിന്നും ഒരു വിളി...PG ചേച്ചി ആണ്... "എടാ ഈ അപ്പൂപ്പന്‍റെ ബിപി ഒന്നെടുത്തെ " ... ഞാന്‍ വിശ്വാസം വരാതെ ഒന്നുടെ നോക്കി ... എന്നോട് തന്നാണോ? അതെ എന്നോട് തന്നെ!... എന്നിലെ ഡോക്ടര്‍ അഭിമാന പുളകിതനായി.... ആദ്യത്തെ ബിപി , ഞാന്‍ ഇന്നൊരു കസര്‍ കസറും.... ഫിസിയോളജി Lecture ഹാളില്‍ ബിപി എടുത്തു പഠിച്ച 'മൊട്ടതലയന്‍' അപ്പൂപ്പനെ മനസ്സില്‍ ധ്യാനിച്ച്... സ്റ്റെപ് ബൈ സ്റ്റെപ് ആയി ഒന്നോര്‍ത്തു നോക്കി... "എന്തായിരുന്നു ആ ശബ്ദത്തെ വിളിക്കുന്നത് ??" " കരാട്ടയോ? കാരറ്റോ? , ഈ സായിപ്പന്മാരുടെ ഒരു കാര്യം ; വല്ല ശശി'സ് സൌണ്ട്സ് എന്ന് വല്ലതും ആയിരുന്നേല്‍ എന്ത് എളുപ്പം ആയിരുന്നു... ഏതായാലും സര്‍വ ബിപി ദൈവങ്ങളെയും മനസ്സില്‍ വിളിച്ചു കൊണ്ട് , അച്ഛന്‍ പുതുതായി മേടിച്ചു തന്ന സ്റ്റെത്തും പിടിച്ചു ഞാന്‍ ആ അപൂപ്പന്റെ അടുത്ത് ചെന്നു..ഞാന്‍ ആ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി... ദൈന്യതയാര്‍ന്ന കണ്ണുകള്‍ , മെലിഞ്ഞു ചുളിഞ്ഞ ശരീരം... അടിവയറില്‍ പിടിച്ചു കൊണ്ട് നിലവിളിക്കുകയാണ് ആ പാവം.
ബിപി എടുക്കുമ്പോള്‍ വേദന കൂടിയാലോ?? ഞാന്‍ ഒന്ന് ശങ്കിച്ചു.. അപ്പോള്‍ പിന്നില്‍ നിന്നും ഒരു തട്ട്... " എന്ത് ചെയ്യുവാടാ അവിടെ ?  , ബിപി എടുക്ക് .. " ഞാന്‍ ശടെന്ന്‍ ബിപി അപ്പാരറ്റസ് തുറന്നു.. മനസ്സില്‍ സ്റെപ്പുകള്‍ ഓരോന്നോരോന്നായി ആലോചിച്ചു..1 . ബിപി കഫ്ഫ് ഒരു ഫിങ്കര്‍ ലൂസ് ആയി കെട്ടണം . ഈ ഒരു ഫിങ്കര്‍ എങ്ങനെ ലൂസാക്കും എന്നാലോചിച്ച് നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ , അതാ പിന്നെയും വിളി... ബിപി എത്രയാടാ? "ശോ ഇവരുടെ ഒരു കാര്യം... മനസ്സില്‍ പ്രാകിക്കൊണ്ട്‌ , ഞാന്‍ രണ്ടും കല്‍പ്പിച് ബിപി കഫ്ഫ് കെട്ടി ഇന്ഫ്ലെട്റ്റ് ചെയ്തു... അപ്പോഴത്തെ ടെന്‍ഷന്‍ കാരണം ഞാന്‍ എല്ലാം മറന്നു.. 'Palpatory  ബിപി ..20mm  പിന്നേം... ശോ ! ഒന്നും ഒര്മവരുന്നില്ലല്ലോഓ...

                     ഞാന്‍ നേരെ സ്റ്റെതെസ്കോപ് എടുത്ത് കുബിട്ടല്‍ ഫോസ്സയില്‍ വച്ച് ബിപി കഫ്ഫ് ഇന്ഫ്ലാട്റ്റ് ചെയ്തു. ഒരു 200 വരെ അടിച്ച വിട്ടു , പിന്നെ സര്‍വ ദൈവങ്ങളെയും വിളിച്ച കൊണ്ട് പ്രഷര്‍ റിലീസ് ചെയ്തു...200...190.. 180...170...160.. 150.. 140 ... ഒന്നും കേള്‍ക്കുന്നില്ല... ഹ്മ്മം ഇനിയും ഒരു 140 ഉണ്ടല്ലോ സൌണ്ട് കേള്‍ക്കാന്‍... ഞാന്‍ സ്വയം ആശ്വസിച്ചു... 130... 120... 110...ഇല്ല ഒന്നും കേള്‍ക്കുന്നില്ല!!  എനിക്ക് ടെന്‍ഷന്‍ വച്ച് തുടങ്ങി.... 100..90...80....ശോ! .. 70.. 60... 50.. 40... 30.. ഇതെന്നാ  ഇങ്ങേര്‍ക്ക്  ബിപി ഇല്ലേ ?
ഞാന്‍ വീണ്ടും നോക്കി... പഴയ ഗതി തന്നെ... ഒന്നും കേള്‍ക്കുന്നില്ല... ആ പിജി എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുവാണ്.. ആദ്യത്തെ ദിവസം തന്നെ എല്ലാ വിലയും പോകുമോ ? " എടാ ... ബിപി എത്രയാ? " വീണ്ടും വന്നു വിളി...ഞാന്‍ ആകെ വിയര്‍ത്ത് കുളിച്ചു ... പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല..ഒറ്റ ശ്വാസത്തില്‍ അങ്ങ് പറഞ്ഞു ... 120 / 80 ...ഹോ ! ബിപി അപ്പാരട്ടസും വച്ചിട്ട് ഇറങ്ങി ഒറ്റ പോക്ക്.. ആ ഏരിയയില്‍ നിന്നില്ല...

                                         SAT canteenil ഇരുന്നു ചായ കുടിക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ തലങ്ങും വിലങ്ങും ആലോചിച്ചു... ഒരു ഐഡിയയും കിട്ടുന്നില്ല... എവിടെയാ തെറ്റിയത്... ആ അപ്പൂപ്പന് വല്ലതും പറ്റിയോ ആവോ... ഞാന്‍ കള്ള ബിപി ആണ് പറഞ്ഞതെന്ന്‍ ആ പിജിക്ക് മനസിലായോ എന്തോ? എല്ലാം കൂടി വട്ടു പിടിക്കുന്നു.. നേരെ റൂമില്‍ പോയി പുതച് കിടന്നുറങ്ങി.... അന്ന് രാത്രി സ്വപ്നത്തില്‍ ആ അപ്പൂപ്പന്‍ വന്നു വിളിക്കുന്നതായി തോന്നി... പിറ്റെന്ന്‍ വാര്‍ഡില്‍ പോയപ്പോള്‍ എല്ലാ പേരും എന്നെ തന്നെ നോക്കുന്നതായി ഒരു തോന്നല്‍... എനിക്കെന്തോ ഒരു പേടി... സര്‍ ഒക്കെ അറിഞ്ഞു കാണുമോ? വാര്‍ഡില്‍ മുഴുവന്‍ നോക്കിയിട്ടും ആ അപ്പൂപ്പന്റെ പോടീ പോലും ഇല്ല... അങ്ങേര്‍ തട്ടി പോയോ? എന്തായാലും ഞാന്‍ ആരോടും ഒന്നും ചോദിക്കാനും പറയാനും പോയില്ല.. ആ പിജിയെ കാണാത്ത വിധം മുങ്ങി നടന്നു... ദിവസം മൂന്ന് കടന്നു പോയി.. ആരും ഒന്നും പറയുന്നില്ല.. എനിക്ക് കുറേശ്ശെ സമാധാനം ആയി.. ആരും ഒന്നും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല..
                                                               
അങ്ങിനിരിക്കെ ഒരു ദിവസം ഉച്ചക്ക് സംസാരിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ സന്ദീപിനോട് "എടാ.. എന്‍റെ സ്റ്റെത്തിനു  എന്തോ പ്രശ്നം ഉണ്ടെന്ന്‍ തോന്നുന്നു.. ബിപി എടുത്തിട്ട ഒന്നും കേള്‍ക്കുന്നില്ല" അവന്‍ ഉടനെ അത് മേടിച് , ഡയഫ്രം ഒന്ന് തിരിച്ചു.. ഇനി നോക്ക് എന്ന് പറഞ്ഞു.. ആ സ്റ്റെത്തിന്റെ  മുകളിലത്തെ ഓട്ട അടഞ്ഞിരിക്കണം എന്നാലെ ഡയഫ്രം വര്‍ക്ക്‌ ചെയ്യുള്ളു എന്ന്‍... പെട്ടെന്ന്‍ എനിക്ക് യോധയിലെ ആ മ്യൂസിക്‌ ഓര്മ വന്നു ... കു കു.. കു കു.. 


6 comments:

Aravind said...

:P "sasi sounds"

theHAWKeye said...

haaa......kollam machaa.......vaayikkan thonnunna language ..simple..........

theHAWKeye said...

keep writing -rakesh thampi

Sajith said...

@Thampi Annan .. thnx macha ;)

Sajith said...

@ Aravind ;) lol

Saritha Bejoy said...

adutha post varatte... :)

Post a Comment

 
;